نوک چینی (یا نوک‌زنی) یکی از روش‌های مدیریتی در پرورش پولت‌های تخم‌گذار است که به منظور کاهش رفتارهای غیرعادی و جلوگیری از آسیب به یکدیگر انجام می‌شود. این روش معمولاً در سنین جوانی پولت‌ها (حدود 7 تا 10 روزگی) انجام می‌شود و اهداف آن به شرح زیر است:

### اهداف نوک چینی:
1. **کاهش پرخوری**: پولت‌ها ممکن است به دلیل رقابت برای غذا، به یکدیگر آسیب بزنند. نوک چینی می‌تواند به کاهش این رفتار کمک کند.
2. **جلوگیری از آسیب**: در صورت وجود شرایط استرس‌زا یا شلوغی، پولت‌ها ممکن است به یکدیگر نوک بزنند و آسیب ببینند. این عمل می‌تواند به جلوگیری از جراحات کمک کند.
3. **کاهش رفتارهای غیرعادی**: رفتارهایی مانند نوک زدن به یکدیگر یا پرها، که ممکن است به مشکلات جدی‌تری منجر شود، با نوک چینی کاهش می‌یابد.

### روش نوک چینی:
- **ابزار**: این کار معمولاً با استفاده از دستگاه‌های مخصوص انجام می‌شود که نوک پولت‌ها را به طور دقیق و بدون آسیب به بافت‌های دیگر برش می‌دهد.
- **زمان**: بهترین زمان برای نوک چینی، در سنین جوانی (حدود 1 تا 10 روزگی) است، زیرا در این سن پولت‌ها به راحتی به این تغییر عادت می‌کنند.
- **مراقبت پس از نوک چینی**: پس از انجام این کار، باید به بهداشت و شرایط محیطی توجه ویژه‌ای شود تا از عفونت یا استرس بیشتر جلوگیری شود.

### نکات مهم:
- **مراقبت و نظارت**: پس از نوک چینی، باید پولت‌ها به دقت تحت نظر قرار گیرند تا از عوارض جانبی جلوگیری شود.
- **استفاده از روش‌های جایگزین**: در برخی موارد، ممکن است از روش‌های غیرجراحی برای کنترل رفتارهای غیرعادی استفاده شود، مانند بهبود شرایط محیطی یا تغذیه.

در نهایت، نوک چینی یک روش مدیریتی است که اگر به درستی انجام شود، می‌تواند به بهبود رفاه و سلامت پولت‌ها کمک کند.