آزمون باروری تخم‌های بوقلمون، که به نام کندلینگ یا نوربینی نیز شناخته می‌شود، روشی برای بررسی وجود جنین زنده و باروری در داخل تخم‌ها است. این آزمون معمولاً در چندین مرحله از دوران جوجه‌کشی انجام می‌شود تا بتوان تخم‌های غیربارور یا غیرقابل‌تولید را شناسایی و از فرآیند حذف کرد.
برای انجام این آزمون، یک منبع نور قوی در محیط تاریک به کار گرفته می‌شود. با تاباندن نور به تخم، می‌توان ساختارهای داخلی آن را مشاهده کرد. در روزهای ابتدایی جوجه‌کشی، به‌طور خاص پس از حدود هفت تا ده روز، می‌توان علائمی از رشد جنین را مشاهده کرد، مانند شبکه‌ای از رگ‌های خونی و حرکت جنین.
تخم‌هایی که به‌طور واضح هیچ نشانه‌ای از رشد جنین ندارند یا سایه‌های نامنظم و تیره‌ای دارند که ممکن است نشان‌دهنده مرگ جنین باشد، معمولاً از جوجه‌کشی حذف می‌شوند. استفاده از این روش به بهینه‌سازی فرآیند جوجه‌کشی و جلوگیری از هدررفت منابع کمک می‌کند.
