سویه‌های جدید بوقلمون با ویژگی‌های بهبود یافته توسعه یافته‌اند تا بهره‌وری و کارایی پرورش را افزایش دهند. برخی از مهم‌ترین صفات این سویه‌ها شامل وزن زنده، گوشت سینه، قابلیت حیات و ضریب تبدیل غذایی است. در ادامه به توضیح هر یک از این صفات می‌پردازم:
وزن زنده: سویه‌های جدید معمولاً با هدف دستیابی به وزن زنده بیشتر در دوره زمانی کوتاه‌تر پرورش یافته‌اند. این وزن بیشتر به معنای تولید گوشت بیشتر و بهبود بازده اقتصادی تولیدکنندگان است.
گوشت سینه: یکی از اهداف اصلی در توسعه سویه‌های جدید، افزایش حجم و کیفیت گوشت سینه است، زیرا سینه بوقلمون از نظر تجاری بخش مهمی از گوشت تولیدی را تشکیل می‌دهد. بهبود در عضله‌سازی و کیفیت بافت گوشت، از ویژگی‌های بارز سویه‌های مدرن است.
قابلیت حیات: سویه‌های جدید با هدف افزایش قابلیت حیات یا زنده‌مانی توسعه یافته‌اند. این به معنای کاهش نرخ مرگ‌ومیر و بهبود سلامت کلی بوقلمون‌ها از زمان جوجه‌ریزی تا بلوغ است، که در نهایت منجر به افزایش بازدهی تولید می‌شود.
ضریب تبدیل غذایی: این ضریب نشان دهنده کارایی تبدیل خوراک به وزن بدن است و یکی از مهم‌ترین شاخص‌ها در ارزیابی کارایی تولید است. سویه‌های جدید بوقلمون معمولاً دارای ضریب تبدیل غذایی بهبود یافته‌ای هستند، یعنی مقدار کمتری غذا برای دستیابی به وزن مطلوب نیاز است، که منجر به کاهش هزینه‌های خوراک می‌شود.
این صفات به تولیدکنندگان کمک می‌کند تا با کاهش هزینه‌ها و افزایش بهره‌وری، محصولاتی با کیفیت بالاتر و بازدهی بهتر تولید کنند.
