1. استفاده از جیره‌های پر انرژی که شامل غلاتی مانند ذرت و جو باشد، به دلیل نیاز بالای انرژی در دوره پرواربندی، ضروری است.

2. پروتئین کافی باید از منابعی مانند کنجاله سویا و پودر ماهی تامین شود تا رشد عضلات و بافت‌های بدن تسریع یابد.

3. چربی‌ها از طریق روغن‌های گیاهی می‌توانند به جیره اضافه شوند تا انرژی بیشتری فراهم کنند و کیفیت گوشت را بهبود دهند.

4. افزودن ویتامین‌ها و مواد معدنی به جیره برای حفظ سلامت عمومی و کارایی بهتر سیستم ایمنی ضروری است.

5. فیبر به میزان مناسب باید در جیره لحاظ شود تا عملکرد گوارشی بهینه شود. می‌توان از منابعی مانند یونجه استفاده کرد.

6. کنترل کیفیت و کمیت خوراک مصرفی به صورت روزانه برای پیشگیری از مشکلات سلامتی و اطمینان از کافی بودن تغذیه مهم است.

7. دسترسی دائمی به آب تمیز و تازه باید فراهم باشد تا متابولیسم و فرآیندهای فیزیولوژیک بدون مشکل انجام شوند.

8. برنامه‌ریزی تغذیه‌ای باید بر اساس سن، وزن و اهداف پرواربندی تنظیم شود و ممکن است با پیشرفت دوره پرورشی دچار تغییرات شود.